Με την υπ αρίθμ. 15/2019 απόφαση του Ειρηνοδικείου Πατρών (Τακτική Διαδικασία) κρίθηκε κάνοντας δεκτή καθ ολοκληρίαν την αγωγή μας επί προσβολής προσωπικότητας του εντολέα μας, ότι τελείται το ποινικό αδίκημα της συκοφαντικής δυσφήμισης και της ψευδορκίας, όταν κατά την λήψη ενόρκων βεβαιώσεων που χρησιμοποιήθηκαν σε δίκη επιμελείας / διατροφής/ επικοινωνίας τέκνου, αναφέρονται ψευδή και συκοφαντικά γεγονότα και αξιολογικές κρίσεις που προσβάλλουν την τιμή του εντολέα μας , και τα οποία περιήλθαν σε γνώση αορίστου αριθμού προσώπων (δικαστές, εισαγγελείς, συμβολαιογράφο, δικαστικούς υπαλλήλους κλπ)
Περαιτέρω, κρίθηκε ότι οι εξεταζόμενες αναφορές δεν αποτελούν θεμιτές προσβολές (κατ άρθρο 367παρ1 ΠΚ) της τιμής του ενάγοντος, απορριπτομένης ως ουσιαστικά αβάσιμης της σχετικής ενστάσεως των εναγομένων , διότι παρόλο που διατυπώθηκαν από τους εναγόμενους κατά την εκτέλεση νομίμου καθήκοντός τους (ένορκη μαρτυρική κατάθεση) και από δικαιολογημένο ενδιαφέρον τους που συνίσταται στην διαφύλαξη της προσωπικότητας , της ψυχικής ηρεμίας , της ομαλής ανάπτυξης και των εννόμων συμφερόντων του ανήλικου τέκνου του ενάγοντος, το οποίο τυγχάνει ιδιαίτερα αγαπητό για αυτούς πρόσωπο , ωστόσο εκφεύγουν του αναγκαίου προς το σκοπό αυτό μέτρου , καθώς,
αφενός άπτονται του αυστηρά ιδιωτικού και οικογενειακού βίου του ενάγοντος ,
αφετέρου η διαφύλαξη των ως άνω συμφερόντων του ανήλικου ήταν δυνατή και χωρίς την έκφραση από τους εναγομένους των αναλυόμενων αξιολογικών κρίσεων, αλλά και με μόνη την κατάθεση των πραγματικών εκείνων περιστατικών των οποίων έχουν ίδια αντίληψη.
Με την ίδια απόφαση, έγινε δεκτός ο ισχυρισμός μας, που λήφθηκε βέβαια υπόψιν και αυταπαγγέλτως, ότι οι εκτυπώσεις ηλεκτρονικών αρχείων μηνυμάτων (emails) που προσκομίσθηκαν στην δίκη, χωρίς την συναίνεση του αποστολέα (εντολέα μας) και του παραλήπτη των μηνυμάτων ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, των οποίων αποτέλεσαν αντικείμενο, συνιστούν παράνομα αποδεικτικά μέσα κατά την έννοια της διάταξης του άρθρου 19 παρ.3 του Συντάγματος και δεν λαμβάνονται υπόψη.